bezy lniane (bez jajek)

Widziałam je tutaj oraz u Ali. Od razu wiedziałam, że zrobię takie, tylko najpierw muszę się przygotować. Trochę medytacji plus lufa dla kurażu i oto jest. Beza lniana! To całkiem przyzwoita namiastka prawdziwej bezy. Zwłaszcza, gdy się nie zna tej prawdziwej smaku... Niczego nie odważyłam się w przepisach zmienić. Tu już żadna lufa nie pomogła. Nie odważyłam się też na pokazaną przez Alę wersję bez cukru. Ale może kiedyś...
Przygotujmy:

1/2 szklanki nasion lnu (też użyłam złocistego)
3 szklanki zimnej wody
5 łyżek cukru pudru
1/4 łyżeczki kamienia winnego
szczyptę soli

Siemię opłukać, zalać wodą i gotować powoli, aż zrobi się bardzo gęsty kisiel (ok. 30 minut). Przetrzeć (sic!) przez sitko, nasiona lnu wyrzucić. Kisiel wystudzić i chłodzić w lodówce do momentu, aż nabierze zwartej konsystencji (mój stał dobę na tzw. zimnej półce, na której producent mojej lodówki obiecuje 0-2 stopnie). Przełożyć go do miski, wsypać kamień oraz sól i ubijać mikserem jak śmietanę przez ok. 10 minut, aż zamieni się w pianę. Następnie, nie przerywając ubijania, stopniowo dodawać cukier. Nakładać pianę na blachę wyłożoną papierem do pieczenia tak jak bezy - w odstępach, łyżką lub rękawem. Wstawić do piekarnika nagrzanego do 100 stopni (z termoobiegiem) i suszyć przez ok. 1,5-2 godziny, w zależności od wielkości bez. Zostawić na kilka godzin w piekarniku.

Kilka uwag:
1. Kisiel powinien być długo i mocno chłodzony.
2. Różne piekarniki różnie pieką - co jakiś czas sprawdzaj, czy suszące się "bezy"są już gotowe.